Ναι...δικα μου.

Απλωσα τον χαρτη να βρεις τα μονοπατια μου..
Μην και χαθεις σ αυτα που εγω περπατησα και περπατω.
Εκεινο δεξια το ονομασα Εμμονη..
Το αλλο διπλα το παραλληλο το ονομασα με τ' ονομα μου.
Το καθετο ομως εκεινο το μικρο το λεω Σιωπη..ή και πολλοι αλλοι περπατητες το λενε Δειλια..ομως αυτο που του πρεπει ειναι το πρωτο γιατι ειναι ευθυ...η δειλια κανει ζικ-ζακ.
Εκεινο το τοσοδουλικο εκει δα...το ονομασα Υπομονη...ναι εκεινο με το κοκκινο σημαδι.
Ολα ομως βλεπεις καταληγουν σε ενα υψωμα...στην κορυφη του...
Μάτια το ονομασα...Το ονομα σου...
Θυμισου ομως..δικος μου ειναι ο χαρτης..δικα μου και τα χαραγματα επανω του..χαραγματα οπως και στο κορμι σου που περπατησα.
Δικα μου ολα...
Ολα 
Εγωϊστικα δικα μου και αμετακλητα...