Πατούσε αδιάφορα και χωρίς να σκέφτεται τα πλήκτρα από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή του...
Έτσι δίχως σκοπό...αδιάφορα , κάτι του δάγκανε το κορμί ...κάτι του έλεγε μπες
Έκανε βόλτα μέσα στο διαδίκτυο , του είχε κολλήσει τελευταία και έμπαινε σε μια σελίδα τύπου γνωριμιών... έβλεπε αστεία ονόματα : Ομορφούλα ... Μαρία Τρουφάκι , Γωγουλινι Φωτιά...
Ονόματα που εκ των προτέρων γνώριζε είναι όλα ψεύτικα , ήταν η δουλειά του εξ άλλου, πίσω από ένα όνομα του τύπου Γωγουλινι Φωτιά και κάνα δυο αισθησιακές φωτός που μπορεί να μην ήταν του Γωγουλινι το πιο πιθανόν είναι να κρυβόταν μια κοπέλα π.χ. φοιτήτρια έτοιμη για πενήντα ευρώ να σου χυθεί στα πόδια ή μια κυρία που έβαλε αμετι μωχαμέτη να απατήσει τον άντρα της ή το σημείο κλειδί για τον Ταξιδευτή ...να κρύβεται μια σπείρα διακίνησης ναρκωτικών , αρχαίων και το πιο ευαίσθητο σημείο του Ταξιδευτή....να κρύβεται μια παιδεραστία...
Η μοίρα καθώς είναι δολοπλοκα και της αρέσει να υφαίνει ιστούς έτσι και τώρα ύφαινε αργά αργά έναν πανέμορφο ιστό...
Κάπου σε κάποιο άλλο σημείο του διαδικτύου...σε κάποιο νευρώνα του ...κάποιος άλλος έκανε κάτι παρόμοιο...ή μάλλον κάποια άλλη ύπαρξη θα ταίριαζε καλυτέρα….
Το λαμπάκι στα εισερχόμενα της άναψε κόκκινο …κι άλλο μήνυμα ήρθε, σκέφτηκε.
-Μα καλά τι γίνεται εδω μέσα?... όλοι εδω μέσα μαζεύονται? …δεν έχουν να κάνουν τπτ καλύτερο?
και μετά σκέφτηκε:
-κι εσύ εδω μέσα είσαι....δεν έχεις να κάνεις τπτ καλύτερο?
..όχι ,όχι …
Εγώ είμαι άλλο !!!
Δεν είμαι σαν αυτούς εδώ (τους περισσότερους τουλάχιστον)
Εγώ απλά σκοτώνω την ώρα μου ,προσπαθώ να μην σκέπτομαι....
Ας ανοίξω τα εισερχόμενα σκέφτηκε...εύχομαι μόνο να μην είναι πάλι κανένας ανώμαλος, υπήρχαν πολλοί εδω μέσα.....
-Καλησπέρα μυστήρια anasaa έλεγε το μήνυμα...Χμμμμ μάλιστα....καλή προσέγγιση σκέφτηκε...
Άντε να δω την συνεχεία....και απάντησε με μια καλησπέρα και μια ερώτηση:
-γιατί μυστήρια?
το είχε αυτό ….Συνήθως απαντούσε με ερώτηση και αυτό για να δώσει την ευκαιρία στον άλλο να συνεχίσει την συνομιλία...
Πολλές φορές βέβαια το μετάνιωνε Αλλά εάν καμιά φορά άξιζε τον κόπο? αναρωτιόταν...πίστευε πως πάντα υπάρχουν διαμάντια μέσα στην λάσπη...απλά έπρεπε κάποιος να έχει την διάθεση να λερώσει τα χεριά του για να ψάξει να τα βρει...

Περίμενε την απάντηση...Δεν άργησε να έρθει...πάλι άναψε κόκκινο το λαμπάκι...
-Ούτε Φώτο...και ιδιόμορφο όνομα...ζεις στην Καβάλα?
Καλά το πάει ,σκέφτηκε...τουλάχιστον είναι ευγενής.....
Έριξε μια γρήγορη ματιά στο προφίλ του Πολυπράγμων! μάλιστα...αυτό δείχνει δραστήριο άτομο, σκέφτηκε .. Άντε να δω είπε μέσα της έχει διαμάντια σε αυτόν τον βούρκο?
-Ναι απάντησε, από Καβάλα και από ότι βλέπω κι εσύ...
Είχε απορία να δει τι θα έλεγε στην συνέχεια......έκανε ανανεώσεις στη σελίδα συνέχεια...Να και μια φορά σκέφτηκε που δεν με ενοχλεί όταν ανάβει κόκκινο!

Αυτός..ο Ταξιδευτής… απ την άλλη άκρη των άψυχων συρμάτων περίμενε να έρθει η απάντηση της anasaa.
Ο ίδιος έμπαινε σαν Fotomaker… πριν καλά καλά ανάψει ένα τσιγάρο άναψε η κόκκινη ένδειξη : νέο εισερχόμενο

Giati mystiria ?

Πράγματι σκέφτηκε … γιατί να είναι μυστήρια;
Μάλλον έκανα λάθος προσέγγιση …αλλά απ την άλλη αν την ενόχλησε γιατί να μου απαντήσει;
Κι όμως ρε γαμωτο μου..έχει μυστήριο η υπόθεση..δεν με γελαει εμένα η διαίσθηση μου μονολογούσε μέσα του…
Την ρώτησε εάν βγαίνει απ την Καβάλα..αυτός το ήξερε… εκείνη δεν ήξερε πως μπορούσε να ξέρει αυτός…
Το spectrum analyzer εργαλείο αναπόσπαστο απ τα χέρια του έδειχνε την IP της..έλεγε Καβάλα…
Άρα μου λέει αλήθεια …καλό αυτό ..
Έξω είχε αρχίσει να βραδιάζει… ήθελε να βγει να πάει μια βόλτα όμως τον είχε μαγνητίσει η καρέκλα του και η οθόνη του…

Ορισμένες φορές ρε παιδί μου θέλεις η διαίσθηση.. θέλεις το πεπρωμένο σε καθηλώνει και λες κάτι υπάρχει εδώ…
Έτσι και τώρα ο Ταξιδευτής καθηλώθηκε στην καρέκλα του και έκανε μηχανικά … νευρικά … ανανεώσεις στην σελίδα του περιμένοντας την απάντηση της anasaa..

Επιτέλους....απάντησε! Ρώτησε εάν φαίνονται οι φωτογραφίες που έβαλε και...το έσκασε το παραμύθι! Θα βάλεις καμία φωτογραφία ή δεν θέλεις?
Καλά το πήγε μέχρι τώρα αλλά ας μην το χαλάσει ρε γμτ! ας μην αρχίσει τις κλασικές μλκς που λένε όλοι εδω μέσα....πως είσαι? ύψος ?κιλά? μάτια? έχεις φωτο? Λες και θα σε βγάλουν ταυτότητα....
ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: τπτ ιδιαίτερο...ένας απλός άνθρωπος.....
Και το λαμπάκι άναψε σχεδόν αμέσως!
-Μαρεσει η μετριοπάθεια στις γυναίκες...πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον εαυτό μας και με όλα τα ελαττώματα του και να μάθουμε να σιγάζουμε τα προτερήματα του...
Καλό επίπεδο σκέφτηκε....και αμέσως απάντησε: -Δεν είναι θέμα μετριοπάθειας αλλά θέμα αυτογνωσίας..
Και η απάντηση?
-Μα μέσα από την αυτογνωσία έρχεται η μετριοπάθεια...αν ξέρεις το εγώ σου δεν χρειάζεται να το διαφημίζεις....
Την είχε κολλήσει στον τοίχο...έτσι ένιωσε...καλός αντίπαλος, μονολόγησε.
Και στην πορεία αποδείχτηκε ότι παραήταν καλός.....μια λάμψη θάμπωσε τα μάτια της...βρε λες? είπε μέσα της κι άρχισε να σκαλίζει με χέρια αδύναμα τον βούρκο.....

Αυτός ένιωσε πολύ όμορφα και αμήχανα όμως συνάμα που μέσα σε μια τέτοια σελίδα βρήκε κάτι που να λαμπυρίζει… είχε συνηθίσει να βρίσκει μαύρες ψυχές.. κορμιά αδύναμα να αντέξουν στον δυνατό αέρα.. λύγιζαν με το παραμικρό αεράκι..
Είχε μάθει να μιλαει με σκοτεινά μυαλά εκεί μέσα και να ανακαλύπτει την βρωμιά που μπορεί να κρύβει μια ψυχή πουλημένη στον διάβολο και στο εύκολο χρήμα.
Αυτή του η δουλεία τον έκανε πολύ επιφυλακτικό αλλά και πολλές φορές χυδαίο .
Όταν έχεις να κάνεις με λάσπες δεν γίνετε να φοράς τα καλά σου ρούχα… εκτός εάν τα έχεις για πέταμα..
Με την anasaa ένιωσε βρώμικος που φόραγε τα παλιά του ρούχα…
-Δώσε μου την ευκαιρία να αλλάξω ρούχα σκέφτηκε… ας μην είσαι και εσύ λάσπη.. βούρκος.
Σαφώς σκεφτότανε .. τι μπορεί να γυρεύει εδώ μέσα και να θες ομορφιά… αλλά το ρητό ήταν :

Ποτέ μην λες Ποτέ!!!

Είχε πράγματι ένα ωραίο πνεύμα και λόγο …και όταν ειδικά αυτό που σκέπτεσαι μπορείς να το γράψεις και να κάνεις τον άλλον να το ζήσει τότε ανάβει ένα λαμπάκι μέσα σου με την φωτεινή ένδειξη:

Προσδεθείτε… επικίνδυνες αναταράξεις μυαλού !!!

Εάν ρε παιδί μου σου αρέσει η ταχύτητα .. εάν έχεις όρεξη για επικίνδυνα τε τακε τότε μπαίνεις στο παιχνίδι.. αγνοείς τις πινακίδες που σε προειδοποιούν ότι εάν τρέξεις κάτι παραπάνω απ το επιτρεπόμενο τότε κινδυνεύεις…
Τα μηνύματα της άρχισαν να του λένε τρέξε.. πάτα το γκάζι … εάν δεν βγεις απ την στροφή τότε θα με βρεις...!!!!

-Πόσο καλός οδηγός πρέπει να είσαι ρε γαμωτο μου;

Κοίταξε το ρολόι του και είδε ότι πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβει .. η ώρα περνούσε ευχαρίστα με ένα μαγνητικό πεδίο να τον διαχέει.. ήταν οι απαντήσεις της.
Μαγνήτης σκέτος… κατάλαβε τότε τι σημαίνει έλξη .. τι σημαίνει ο συμπαντικός νόμος της βαρύτητας.

Καθόταν και κοίταζε τα μηνύματα. Προσπαθούσε να σχηματίσει μια εικόνα του...Η αλήθεια είναι πως της είχε τραβήξει την προσοχή.
Ένα κομμάτι μέσα της , της έλεγε πως και αυτός θα είναι όπως όλοι οι άλλοι, όμως ένα άλλο της έλεγε:

-Πρόσεχε τον αυτόν, δεν είναι σαν τους άλλους...

Αποφάσισε να συνεχίσει την επαφή μαζί του αλλά με πολύ προσοχή και πάνω από όλα χωρίς να αφεθεί...
Βλέπεις υπήρχε και κάτι άλλο στην ζωή της...κάτι που προσπαθούσε καιρό τώρα απαγκιστρωθεί από αυτό...πολεμούσε να ξεφύγει από την αυτοκαταστροφή αλλά όπως λέει και η Αλκυόνη, είναι γλυκιά η αυτοκαταστροφή....

Έτσι περνούσαν οι μέρες.... συζητούσαν μέσα στο διαδίκτυο χίλια δυο, για τις δουλειές τους, τις οικογένειες τους, τα πιστεύω τους, τα θέλω τους....
ΤΑ ΘΕΛΩ ΤΟΥΣ.....
Της είχε μιλήσει για την δουλειά του και πόσο τον πλήγωνε..... για τις σχέσεις του και πόσο τον απογοήτευσαν... έλεγε πως ήθελε να φύγει ,κάπου μόνος για να ηρεμήσει..
Ήθελε να ξεφύγει από την ανιαρή ζωή του παντρεμένου... ήθελε να ΖΗΣΕΙ να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Έψαχνε τον μεγάλο έρωτα, το πάθος ,την ένταση, χωρίς να γνωρίζει πως αυτό ποναει .....
Έβαζε ενέχυρο τα πάντα αρκεί να ΖΗΣΕΙ...

Αυτός είχε μάθει στην ζωή του να είναι υπομονετικός … του το είχαν διδάξει… είχε μάθει στην ζωή του να είναι και ικανός μέσα από τις λέξεις να μπορεί να διαβάζει χαρακτήρες βέβαια μέσα από διάλογο μέσα από ερωτοαπαντησεις…
Μ αυτήν όμως έβγαζε κάποιο συμπέρασμα αλλά απ την άλλη με μια της λέξη του τα γυρνούσε όλα ανάποδα και φτου κι απ την αρχή…
Του είπε σε κάποια στιγμή:

-xaxaxa emena aseme,eimai mpelas......kidineyeis


Αυτό δεν το λέει κάποιος που μπορεί να κινδυνέψεις απ αυτόν… εκτός και αν σου στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα.. Το γέλιο;
Που το βάζεις το γέλιο;
Όχι.. όχι… δεν έκανε λάθος .. δεν κινδύνευε , κάτι άλλο του περνούσε μάλλον του έλεγε μην έρχεσαι .. άσε με.. έχω τα δικά μου… ίσως.
Πώς να εξηγούσε για ένα άτομο που απ την μια του έλεγε δες ..κοίτα ρε…ΓΕΛΑΩ…και ταυτόχρονα του έλεγε κινδυνεύεις;

Την άλλη φορά του έλεγε :

- ti theleis na ziseis ? ton megalo erota? to pathos? tin entasi? skeftikes pos isos ayto ponaei?


Αυτό το λέει κάποιος που ποναει ήδη , και γιατί να ποναει;
Ερώτημα βέβαια μέσα στο μυαλό του Ταξιδευτή που αιωρούτανε συνεχεία όσο μιλούσε μαζί της… .. μέσα απ τις συνομιλίες τους έβλεπε να υπάρχει πόνος αλλά και ταυτόχρονα διάθεση για ζωή… την καταλάβαινε ήθελε να ζήσει , να απολαύσει , να γευτεί.
Εξ άλλου δικαιωματικά το γύρευε ..κι αυτός το ίδιο έκανε.. ήθελε να ζήσει .. του είχε λείψει ή μάλλον καλυτέρα ξέχασε πως είναι ένα τρυφερό βλέμμα… ξέχασε στην δίνη του χρόνου πως είναι ένα χάδι… ξέχασε πως είναι να σου λένε μια αληθινά ζεστή λέξη που από πίσω να μην κρύβεται η υστεροβουλία.

Μέσα από τις ατέρμονες συζητήσεις τους , του έλεγε πολλές φορές για το σύμπαν…

- Το σύμπαν έτσι…. Το σύμπαν αλλιώς…. Το σύμπαν εκείνο..

Εκείνο όμως που του έμενε συνέχεια για το σύμπαν καρφωμένο στο μυαλό και του τιτίβιζε στα αυτιά σαν ένα αΐδονόφωνο πουλί ήταν η φράση που του είπε:

-Τίποτε δεν είναι τυχαίο στο σύμπαν…

Λες μωρε να εχει δικιο;

Που βρίσκετε όμως αυτό το πουλί;
Και τι δεν θα έδινε να πάει να το βρει… να το ακούσει να κελαηδεί.. να μαγευτεί απ την χαρά του τραγουδιού του….
Που να ζει άραγε;
Έχουν οι νευρώνες του διαδικτύου πουλιά αΐδονόφωνα;
Ποια σχέση μπορεί να έχει αυτήν που μιλαει με πουλιά παραδείσια;

Ανεξήγητο γι αυτόν αυτός ο παράξενος πόλος έλξης γι αυτήν που απ το πουθενά άρχιζε να του γίνετε Εμμονή..
Τον διάβασε τον πόλο αυτόν αλλά εξήγηση δεν μπόρεσε να δώσει.. και έτσι αποφάσισε να ενεργοποιήσει την δύναμη που είχε στα χέρια του.
Ενεργοποίησε τις σκοτεινές του δυνάμεις…
Έδωσε για πολλοστή φορά την IP της στο μηχάνημα του …και αφού ακόμη μια φορά επιβεβαίωσε ότι βγαίνει μόνιμα με την ιδία ..- εκτός μιας φόρας – ζήτησε με έγγραφο του τα στοιχεία της… ήθελε να μάθει από βγαίνει .. που μένει.. να την δει.. να δει τι είναι αυτό που του γητεύει το μυαλό εδώ και πολλές ημέρες..

Έκανε λοιπόν το πρώτο δικό του βήμα…
Έμαθε …που μένει !!!

Εμμονή είσαι εδω?

EMMONH.....Γιατί άραγε την αποκάλεσε έτσι?
Τον ρώτησε αμέσως και της απάντησε:
-Διότι μου έχεις γίνει έμμονη ιδέα...

Άλλο πάλι και τούτο σκέφτηκε...!!!!
Αυτή που εδώ και χρονια προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να παψει να επηρεάζεται από την αδιαφορία των γύρω της...ερχόταν κάποιος και της έλεγε πως έγινε εμμονή του...
Α! δεν πάμε καλά σκέφτηκε, εδώ πέφτει δούλεμα....Άντε να δούμε που θα το πάει....

Άργησε όμως να το πάει γιατί ήταν περίοδος διακοπών και αυτή είχε αποφασίσει να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον γάμο της, φεύγοντας ένα ταξίδι με τον σύζυγο.
Έλειψε πέντε μέρες, πέντε μέρες χωρίς να επικοινωνήσουν, όμως η αλήθεια είναι πως περνούσαν συχνά από τα μυαλό της τα λόγια του...
Ήθελε να μπει και να δει εάν της άφησε κάποιο μήνυμα αλλά...το απέφευγε...
Πήγε διακοπές για κάποιον λόγο, έπρεπε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια...
Τι προσπάθεια να κάνει όμως κάποιος που δεν νιώθει τίποτα μέσα του?
Γιατί εάν ένιωθε ,τότε δεν θα τον σκεφτοταν...ούτε αυτόν...ούτε τον άλλον....ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ...

Μα πως τα κατάφερα και έκανα έτσι την ζωή μου μονολόγησε...
Δεν μου έφτανε τόσο μπέρδεμα και πάω να βάλω και άλλο στο κεφάλι μου....
Γιατί το ένιωθε, κάτι μέσα της της έλεγε πως αυτήν την φορά δεν θα είναι ένα παιχνίδι...
Τέλειωσαν οι διακοπές, και ξανά στα ίδια.
Δεν άλλαξε τίποτε.
Τίποτε εκτός από την επικοινωνία τους. Αυτή συνεχιζόταν κανονικά κάθε βράδυ...
Είχε ζητήσει πολλές φορές να επικοινωνήσουν και από το τηλέφωνο αλλά εκείνη το απέφευγε διακριτικά.
Μετά από ένα δίμηνο όμως δεν μπόρεσε πια να το αποφεύγει αλλά δεν ήθελε κιόλας να το αποφύγει!
Κάτι την τραβούσε σε αυτόν, κάτι που ούτε και η ίδια δεν μπορούσε να εξηγήσει...
Έτσι αποφάσισε να τον πάρει τηλέφωνο ένα Σαββατιάτικο πρωινό του Αυγούστου...

Αυτός προσπαθούσε να καταλάβει γιατί διέκοψε έτσι σχεδόν απότομα την επικοινωνία της..
Τι έκανε λάθος;
Μα για να κάνεις ένα λάθος πρέπει να έχεις ένα σχέδιο..έτσι τουλάχιστον το έβλεπε ..
Αυτός όμως δεν είχε σχέδιο.. άπλα ήθελε κάτι.. το τι δεν το είχε ξεκαθαρίσει μέσα του .. άπλα ζούσε.. ρουφούσε σαν ανάσα ζωής την anasaa που μιλούσε μαζί του..
Βασανιστικές 5 – 6 ημέρες σιωπής..
Αυτό ήταν , την έχασα .. !!!
Γιατί όμως ρε γαμωτο τον ενοχλούσε;
Ήταν μια σαν τις άλλες..
Είχε συναντήσει κι άλλες αιθέριες υπάρξεις με νόηση .. με γούστο στις λέξεις , με όρεξη για πολλά πράγματα.. υποσχόμενες υπάρξεις για έναν δρόμο προς τον Παράδεισο..
Όχι.. όχι.. τον ενόχλησε με έναν άλλον τρόπο η σιωπή της..
Την θυμόταν να μπαίνει στο αμάξι της..
Πήγαινε και καθόταν με το αυτοκίνητο του ώρες αρκετές σχεδόν έξω από το σπίτι της .. καλυμμένος καλά .. όπως ήξερε πολύ καλά να κάνει…
Είχε ένα προτέρημα.. είχε 3 αυτοκίνητα και μια μηχανή .. οπότε πράγμα δύσκολο να τον θυμηθεί ..να θυμηθεί ένα ίδιο αυτοκίνητο σε ένα ίδιο σημείο..

Νευρικό κατέβασμα των σκαλοπατιών της…
Ερμηνεία : νεύρα.. ή διάθεση φυγής..ίσως!!

Ανοιγμα της πόρτας του αυτοκίνητου της με δύναμη..
Ερμηνεία : Δυναμισμός… ή πηρέ απόφαση για κάτι…

Κλείσιμο πόρτας όμως με ηρεμία..
Ερμηνεία: ο κόσμος της είναι δεμένος με το αμάξι της..το σέβεται…

Τσιγάρο.. βαθειά εισπνοή καπνού..
Ερμηνεία : πόνος ψυχής… ή υπόσχεση στον εαυτό της …

Ξεκίνημα αυτοκίνητου σχετικά γρήγορα… το τιμόνι ρε γαμωτο ..ο τρόπος που κρατούσε το τιμόνι..δεν το είχε προσέξει.. δεν πειράζει .. την άλλη φορά.

Πήγε 10-15 φορές… την είδε όμως 3 φορές …

Την τελευταία φορά πήρε μαζί του τον υπολογιστή του… συνδέθηκε επάνω της.. μάλλον… και της μιλούσε απ έξω.. την ένιωθε έτσι πιο κοντά του.. ήταν στον χώρο της..

Αχ ..!! να μπορούσε να την δει λίγο πιο πολύ… να μην είναι ο χρόνος που περνά από δίπλα του μόνο 2-3 δευτερόλεπτα…

Χριστέ μου..!!! γύρισε και τον είδε .. χτύπησε η καρδιά του σαν τρελή

- Ταξιδευτή.. αφέθηκες .. ηλίθιε.. αν;
Γιατί χτύπησε η καρδιά του έτσι;
Τι κι αν τον έβλεπε;
Δεν τον γνώριζε !!!!
Είχε μάθει να είναι πάντα πονηρός .. ή μάλλον επιφυλακτικός .. Η επιφύλαξη όμως φέρνει την πονηριά.. φέρνει τα αντανακλαστικά.. φέρνει το άγχος …

Σκέφτηκε:
-λες να με ξέρει.. και αν ναι από πού; Πότε με γνώρισε; Δεν μπορεί θα την είχα καταχωρημένη μέσα στο μυαλό μου…
Σταμάτα ρε.. εδώ δεν είναι δουλειά .. από πού κι ως που; Χαλάρωσε..
Απόλαυσε το άγνωστο που ανοίγετε μπροστά σου…

Σάββατο.. ημέρα που έμελλε να γίνει η απαρχή μιας πληγής μέσα του…
Χτύπησε το τηλέφωνο του…
Άκουσε την φωνή της… τα αντανακλαστικά του έκαναν το κορμί του να δονείτε..άκουγε και το παραμικρό Σ της φωνής της…
Σκέφτηκε την ώρα που της μιλαγε…
Αυτή η πληγή είναι γλυκιά.. για να δούμε !!!!!

Αναριγούσε σε κάθε της γέλιο.. σε κάθε της διόρθωση .. τον διόρθωνε συνέχεια .. αυτός κολλούσε στο μυαλό.. η γλώσσα του είχε δεθεί.. τον ρωταγε πχ :

-Τι είναι ψυχή ;

Της έλεγε ο Ταξιδευτής :
-Εεεε… ψυχή είναι το μυαλό.. είναι η συνείδηση.. και άλλα πολλά
-Λάθος … έχεις λάθος καλέ μου…

Του έκανε αναλύσεις που απ το ένα αυτί έμπαιναν απ το άλλο έβγαιναν .. δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον χείμαρρο των πληροφοριών της.. του ήταν τελείως άγνωστα αυτά τα μονοπάτια…
Εκείνον τον καιρό ο Ταξιδευτής διάβαζε το τρίτο βιβλίο της τριλογίας του Χανιμπαλ Λεκτερ.. και εκείνη του μιλούσε για Αλκυόνη Παπαδάκη…
Εκείνος ακόνιζε το μαχαίρι του.. και εκείνη του μιλούσε και του έλεγε:

-Καλέ μου αν αγαπάς το τριαντάφυλλο τότε να αγαπάς και τα αγκάθια του.

Πόσο διαφορετικοί κόσμοι έμελλε να συναντηθούν..

Η αλήθεια είναι ότι το όνειρο του ήταν ένα δέντρο με καλή σκιά.. να το λένε Αγάπη.. να κάτσει από κάτω να ξαποστάσει, να απλώσει το κορμί του από κάτω και να χαζεύει τα πουλιά , τον ουρανό , τα σύννεφα και δίπλα του ένα πλάσμα να του κρατά τρυφερά το χέρι , το ματωμένο του χέρι ,το λερωμένο , μα πάνω απ ολα το κουρασμένο του χέρι και να μην την νοιάζει.. να μην προσποιείτε ότι δεν την νοιάζει… να αγαπήσει αυτό το χέρι που ότι έκανε το έκανε στον βωμό μιας άγνωστης αλήθειας βαθειάς κρυμμένης μέσα στην ψυχή του Ταξιδευτή..
Κάποτε πρέπει να την βγάλει κι αυτήν… κάποτε.. ίσως..ίσως!!
Μα πως να την πει.. και αν την πει ποιος μπορεί να την νοιώσει;
Κι αν γελάσουν; Ίσως… ίσως.

Του μιλούσε και σκεπτόταν αυτός .. : μα τι μου λέει;

Υπάρχουν τέτοια λόγια;
Γιατί δεν τα άκουσα ως τώρα;
Δεν υπάρχουν χείλη στον κόσμο μου που να ξέρουν να μου τα πουνε; ή υπάρχουν και είναι σφαλιστά και αν ναι , γιατί;

Πάντα μέσα του κυοφορούσε ένα ερώτημα:

-Υπάρχει στον κόσμο μου Άδολη Αγάπη;

Τι όμορφη χροιά έχει η φωνή της , τι όμορφη , με λυγίζει το γέλιο της και η εικόνα της να μπαίνει στο αμάξι της
Τι όμορφη …..!!!!
Γυναίκα... όχι μπιμπελό ..γυναίκα !!!
Μιλήσανε πολύ ώρα.. και αφού έγινε η υποτιθέμενη γνωριμία και από το τηλέφωνο συμφώνησαν να ξαναμιλήσουν την επομένη ημέρα..
Του άρεσε πολύ .. το γέλιο της αλλά πάνω απ όλα το χρώμα της φωνής της.
Ένιωσε κλείνοντας το τηλέφωνο μια απέραντη χαρά αλλά και ταυτόχρονα αντιλήφτηκε ότι κοιτούσε το ρολόι του.. υπολόγισε ή μάλλον κατάλαβε ότι πρέπει να περάσουν σχεδόν 22 ώρες μέχρι να την ξανακούσει..
Έπρεπε όμως να μιλήσει και με την άλλην , βλέπεις υπήρχε και εκείνη … η Αλίκη
Η Αλίκη… ουφφφ !!
Πατούσε τα νούμερα του αριθμού της στο κινητό του και ταυτόχρονα κάτι του έλεγε
- Ξέκοψε ρεεεεε !!! Σε ευχαριστω..θα συνεχισω..ειναι υποσχεση αυτο !!