Ποτέ...

Ποτέ μην λες ποτέ λέμε ...
Το ποτέ πιάνει αν το θες και το εννοείς ...μόνο αν το πεις δυό φορές..

(Βέλος πάλαι..ποτέ)

Πειρασμός....ξαναέγραψα.

Έτσι...εκεί να κάθεται να θυμίζει σε εναν τοίχο.
(βλέπεις ο άλλος τραγουδούσε μέσα και εγώ πάλι εκεί..Εσένα στο μυαλό μου)
Σε μια παλιά βιβλιοθήκη..όποιος μπαίνει να το βλέπει .
Η συνέχεια στο νέο μου blog..
Εδω μου ζητήθηκε να μην ξαναγράψω. :-) 
Εκεί μου απαγορεύθηκε να γράφω...στο παραάλλο και εκεί..γενικώς απαγόρεψη.
Αρα στο νέο μου...(μολις το κάνω βέβαια)
(τα γράμματα επανω αριστερά είναι του Ψαραντώνη)

Αφού συμπλήρωσαν το κενό τους ενός προς τον άλλον...
 και αν χωριστούν θα ενωθούν ξανά μόλις βρεθούν!!! 
Οι εσοχές του ενός ταιριάζουν με τις προεξοχές του άλλου.


Μαζί φτιάχνουν το συμπαγές,το αεροστεγές,το αδιάρρηκτο..

dear karma...

i have a list of people you missed..

Ο τοίχος είναι αντίλαλος...

Αν πέσεις π.χ επάνω του με το αμάξι σου ανταποδίδει το χτύπημα εξ ίσου δυνατά.

Το ίδιο και με τα λόγια...αν τα στέλνεις σε έναν "τοίχο" γυρνάνε πίσω σε σένα

Και η αδιαφορία το ίδιο..αν το παίζεις "τοίχος" επιστρέφει σε σένα.

Είναι το μοναδικό οικοδόμημα που είναι ευλογία να βγάλεις τον θεμέλιο λίθο...να πέσει.

SS

Μην παρακαλας τον Ερωτα..

Ειναι αρσενικος.

Το αρσενικο αν το θες... το προκαλεις !!

Ναι...δικα μου.

Απλωσα τον χαρτη να βρεις τα μονοπατια μου..
Μην και χαθεις σ αυτα που εγω περπατησα και περπατω.
Εκεινο δεξια το ονομασα Εμμονη..
Το αλλο διπλα το παραλληλο το ονομασα με τ' ονομα μου.
Το καθετο ομως εκεινο το μικρο το λεω Σιωπη..ή και πολλοι αλλοι περπατητες το λενε Δειλια..ομως αυτο που του πρεπει ειναι το πρωτο γιατι ειναι ευθυ...η δειλια κανει ζικ-ζακ.
Εκεινο το τοσοδουλικο εκει δα...το ονομασα Υπομονη...ναι εκεινο με το κοκκινο σημαδι.
Ολα ομως βλεπεις καταληγουν σε ενα υψωμα...στην κορυφη του...
Μάτια το ονομασα...Το ονομα σου...
Θυμισου ομως..δικος μου ειναι ο χαρτης..δικα μου και τα χαραγματα επανω του..χαραγματα οπως και στο κορμι σου που περπατησα.
Δικα μου ολα...
Ολα 
Εγωϊστικα δικα μου και αμετακλητα...